Od tamtych lat Słonka przeszła ewolucję, która z łodzi powolnej i ciężkiej przekształcona została w sprawną, szybką i wymagającą sporej wiedzy żeglarskiej „maszynkę” regatową. Troszkę wydłużono kadłub i „odchudzono” go. Dodano również możliwość regulacji pochylenia masztu (przód – tył) w zależności od kursu względem wiatru oraz „wypuszczania” foka na wytyku z jednoczesnym luzowaniem jego rogów halsowego i fałowego co daje efekt pracy spinakera (czy genakera). Załoga w dalszym ciągu dwuosobowa – optimum wagowe to 120 do 165 kg. Waga kompletnej łodzi to 172,8 kg – pozostała ona dalej dość masywna, ale daje to niezaprzeczalną zaletę sztywności i trwałości kadłuba. Należy też zauważyć, że nie zawsze rywalizację w regatach wygrywają łodzie nowe. Raczej są to egzemplarze opływane i „ustawiane” przez kilka sezonów. Przykładem jest zwycięstwo załogi na 8-letnim kadłubie w Mistrzostwach Ameryki Północnej w 1994 roku. Nie eliminuje to również z rywalizacji łodzi starszych 15-to czy 20-to letnich – patrz zwycięstwo w Open France w roku 2001 załogi na kadłubie z roku 1988. Idąc dalej – względy czysto praktyczne – łódź o takiej wadze daje się łatwo holować właściwie za każdym samochodem. Bywają również inne sposoby transportu Słonki, takie jak na zdjęciu obok – na dachu stareńkiego Merca (zdjęcie wykonane przez autora na regatach World Masters w Horsens w Danii w 2000 roku). Ale należy zaliczyć je do sposobów „niekonwencjonalnych” i przez nas niepolecanych.
Łódki budowane są przez różne firmy na całym świecie. Ale tylko przez takie, które posiadają odpowiednią licencję SCIRA. Gwarantują one wówczas zgodność z przepisami klasowymi i z momentem opuszczenia stoczni posiadają certyfikat i dożywotnio nadany numer, który nie zmienia się nawet w momencie sprzedaży. Obecnie jest zarejestrowanych na całym świecie prawie 30 000 egzemplarzy. Nie sposób nie zauważyć roli jaką w rozwoju klasy odegrał okręg poznański (Poznański Okręgowy Związek Żeglarski), który dysponował bodaj największą i najsilniejszą flotą Słonek i w którym klasa „żyła” najdłużej bo ostatnie regaty rozgrywano jeszcze w 1968 (np. Puchar Międzynarodowych Targów Poznańskich, Mistrzostwa Poznania).
Być może dlatego los zrządził, że żeglarze z Poznania reaktywują byt klasy w Polsce – mamy w tej chwili w Kiekrzu 12 słonek, które są jedynymi w pełni odpowiadającymi przepisom klasowym łodziami w Polsce.
Założyliśmy Polski Związek Klasy Słonka, która jest pełnoprawnym członkiem światowej organizacji jaką jest Snipe Class International Racing Association (SCIRA).
Cenrtala SCIRA mieści się w Stanach, w San Diego i jest prężną organizacją skupiającą floty ze wszystkich części świata. Snipe cieszy się największą popularnością w USA, Japonii, Hiszpanii, Brazylii, Norwegii i Włoszech. Zaletą tej klasy jest możliwość rozgrywania regat w wielu kategoriach – począwszy od juniorów (w Ameryce Południowej jest kolejną klasą po Otymiście dla juniorów starszych), poprzez seniorów, old boy’ów (tzw. Masters) aż do kategorii kobiet – każdy żeglarz znajdzie coś dla siebie. Dzięki światowemu zasięgowi rozgrywanych jest wiele atrakcyjnych, dużych imprez regatowych.
Wszystkie te imprezy mają swój niezaprzeczalny urok, który bierze się ze współzawodnictwa w atmosferze pływania fair oraz możliwości spotkania niezwykłych i życzliwych ludzi z całego świata.